Prętnik czerwony - Trichogaster lalius RED

Jedna z odmian barwnych Prętnika karłowatego

Lalius, nazwa naukowa Trichogaster lalius, należy do rodziny Osphronemidae.

Występowanie:
Pierwotne siedliska skupiały się w Azji Południowej na terenie współczesnego Pakistanu, Indii i Bangladeszu, jednak w ciągu ostatniego półwiecza, w dużej mierze przez przypadek, dzięki akwarystom i hodowcom, przedostały się do Azji Południowo-Wschodniej i Ameryki.

Żyją w systemach wodnych o słabych prądach i gęstej roślinności - na terenach podmokłych, kanałach, strumieniach, polach ryżowych, kanałach irygacyjnych i innych zalanych polach uprawnych. W naturze żywią się małymi bezkręgowcami i glonami.

Charakterystyka: Ciało małe, nieco bocznie spłaszczone, płetwy zaokrąglone, duże w porównaniu z innymi rasami. Płetwy piersiowe przekształciły się w cienkie nitki wyposażone w czułe czujniki, których ryby używają do badania otaczającego ich świata.

Optymalne parametry wody: temperatura: 22–28°C, wartość pH: 6,0–8,0, twardość wody: od miękkiej do średniej twardości (5–19 dH).

Dla kilku Prętników wystarczy małe akwarium o pojemności 40 litrów. Pożądana jest obecność pokrywy, pod nią tworzy się warstwa powietrza o dużej wilgotności i temperaturze wyższej od temperatury pokojowej, co minimalizuje możliwe problemy z labiryntowym narządem ryb, za pomocą których połykają powietrze atmosferyczne.

Filtr zamontuj tak, aby powodował jak najmniejszy ruch wody, na przykład obracając rozdzielacze wylotowe w stronę szyby, aby przerwać przepływ wody. Zapewnienie wysokiej jakości wody zapewnia jej cotygodniowa wymiana jednej czwartej całkowitej objętości. W projekcie obowiązkowa jest obecność schronów, niemałe znaczenie mają także grupy roślin rozmieszczone na całej powierzchni terenu. Wszystko to stwarza poczucie bezpieczeństwa, w przeciwnym razie u ryb rozwinie się nieśmiałość i nieśmiałość. Gleba ma dowolną konsystencję, najlepiej ciemną, co podkreśli kolor ryby.

Pomyślny lęg możliwy jest tylko w osobnym zbiorniku, jest to bezpieczne nie tylko dla narybku, który można zjeść we wspólnym akwarium, ale także dla innych ryb, które mogą cierpieć z powodu samca Lyaliusa, który zaciekle strzeże lęgu. W zupełności wystarczy akwarium tarłowe o pojemności 20 litrów lub większej, parametry wody w obu pojemnikach muszą się zgadzać. Zestaw wyposażenia jest standardowy: instalacja oświetleniowa, aerator, grzałka, prosty filtr gąbkowy.

W projekcie wymagane są rośliny ukorzenione i pływające z małymi liśćmi.

Bodźcem do tarła jest wzmożona dieta zawierająca produkty mięsne; do dziennej porcji należy dodać ochotki, larwy owadów lub mrożonki; w sprzyjających warunkach samica zaczyna składać jaja, co powoduje zauważalne puchnięcie jej odwłoka, w tym czasie zostaje przeszczepiony do osobnego zbiornika, samiec osiada dopiero drugiego trzeciego dnia. Zaleca się wykonywanie wszystkich ruchów w ciemności, aby zmniejszyć stres dla ryb.

Podczas gdy samica składa jaja, samiec zaczyna budować gniazdo na powierzchni wody. Lyalius podchodzi do sprawy bardziej szczegółowo. Wykorzystywane są nie tylko pęcherzyki powietrza, ale także różne resztki akwariowe (małe gałązki, kawałki liści, korzenie itp.). Po zakończeniu budowy rozpoczynają się zaloty, samiec opływa wybrankę, zapraszając ją do gniazda, dotykając jej ustami.

Samica składa do 800 jaj, po zakończeniu tarła należy ją natychmiast przesadzić z powrotem do akwarium ogólnego. Samiec pozostaje w pobliżu gniazda, aby strzec lęgu, po czym staje się bardzo agresywny, nawet w stosunku do samicy. Narybek pojawia się w ciągu dnia, a już trzeciego dnia zaczyna swobodnie pływać, co oznacza, że nadszedł czas, aby samiec opuścił akwarium tarłowe.