Mięsożerny ślimak Helenka do akwarium słodkowodnego 

Występowanie

Jest to gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje szybko płynące, bogate w tlen, czyste potoki, strumienie, rzeki o piaszczystym lub błotnistym dnie. Można go także odnaleźć w wodach stojących: stawach, jeziorach, rowach na terenie Indonezji, Tajlandii i Malezji.

Wygląd zewnętrzny

Ślimak charakteryzuje się żółtą skorupą z ciemno brązowymi, spiralnymi pasami. Muszla posiada osiowe żebra, jest stożkowatego kształtu (4-5 skrętów) i posiada uszkodzony/skorodowany wierzchołek. Ciało jest oliwkowo szare, z drobnymi ciemniejszymi plamkami. Najczęściej ze skorupy wystaje tylko głowa w postaci giętkiej „trąbki” lub „syfonu” – tzw. proboscis (około 8-10 mm długości), zakończona jest ona otworem gębowym. Nie należy jej mylić z syfonem oddechowym. Pomiędzy głową znajdują się czułki, na których osadzone są oczy (blisko nasady). Helena posiada dość solidną stopę, którą pomaga sobie unieruchomić potencjalną ofiarę.

Usposobienie

Jest to mięsożerny gatunek, który doskonale poluje nie tylko na małe ślimaki (świderki, rozdętki, zatoczki), ale także te większe (np. ampularie), również na żywe krewetki oraz osłabione lub mniejsze ryby. Dzieje się tak dlatego, że wyposażony został on przez naturę w narząd, za pomocą którego paraliżuje swoją ofiarę wstrzykując jej jad. Unieruchomiony przeciwnik jest wówczas bezbronny, a nasz ślimak spokojnie i bez pośpiechu może przystąpić do konsumpcji. Dlatego większość czasu spędza zakopany w podłożu (tak że wystaje tylko jego głowa)czekając na potencjalną ofiarę. Gdy takowa znajdzie się dostatecznie blisko helenka przystępuje do ataku. Potrafi bardzo sprawnie opleść swoją stopą przeciwnika, a głowę bez trudu wcisnąć pod ewentualnie przymknięte wieczko. Bardzo często poluje grupą, zwłaszcza, gdy przeciwnik jest znacznie większy. Ślimaki te są bardziej aktywne nocą, są wytrzymałe i tolerancyjne. Przekopuje podłoże, jednak nie uszkadza wystroju. Nie jest szkodliwy dla roślin. Z racji jego łowieckiego temperamentu powinniśmy ostrożnie wybierać mu współtowarzyszy. Stanowi on dobra alternatywę na plagę ślimaków.

Akwarium

Ślimaki te wymagają sporo przestrzeni na dnie zbiornika – im jego powierzchnia większa, tym lepiej. Korzystne jest zastosowanie miękkiego, drobnoziarnistego podłoża – piasku lub bardzo drobnego żwirku. Konieczne wydaje się zastosowanie skutecznego filtra, dobrego napowietrzania, rozproszonego oświetlenia. Kryjówki mile widziane, jednak aranżując wnętrze akwarium, pamiętamy, aby wszelkie szczeliny i jaskinie nie były zbyt małe i ciasne. Konieczne dodatkowe źródło wapnia w zbiorniku – w postaci sproszkowanych koralowców, muszli ślimaków słodkowodnych, marmuru lub dodatek skał wapiennych.

Pokarm

Są to ślimaki mięsożerne, które aktywnie polują na inne ślimaki, krewetki a nawet ryby. Są dobrą alternatywą na plagę ślimaków, jednak jak uporają się z nią, wymagają dokarmiania. Ich pożywienie mogą stanowić żywe lub mrożone owady wodne, bezkręgowce, robaki, kryl, krewetki, pożywienie dla ryb dennych.